Intermittent offline

Een reactie plaatsen

En toen was ik het opeens zat…… echt zat!! Tijd voor verandering. De aanleiding? Een opeenstapeling van gebeurtenissen; de bekende ‘laatste druppel’ en de realisatie dat ik het anders wil doen. Ga doen!! Ook al druist het in tegen wat de maatschappij ‘normaal’ is gaan vinden. Want dat is het niet. Het is abnormaal, tegennatuurlijk en ik voel meer en meer weerstand. Dus…. Ik doe niet meer mee.

Screentijd

Ik heb het over online beschikbaarheid; mijn ‘screentijd’; het bereikbaar zijn via whatsapp, social media; e-mail en alle andere online kanalen. Hoeveel mensen hoor je niet zeggen als het over hun smartphone gaat, dat ‘hun hele leven’ in dat ding zit?? De weersvoorspelling checken; routeplanner; parkeren; een YouTube filmpje kijken; een nieuw restaurant googelen; online shoppen; je trainingen inplannen; wat kan er tegenwoordig niet meer mee? Is het je weleens overkomen dat je in de auto zat en al wat verder weg van huis en je realiseert dat je je smartphone niet bij je hebt? Hoe voelde dat en wat heb je gedaan?? De laatste keer dat mij dat gebeurde voelde het heel ‘kaal’ en ook wel vreemd. Ik vertikte het om terug te rijden maar realiseer me ook hoe maf het is dat het zo voelt.

Zandkorrels

Toen ik een paar weken op de Fillipijnen was om yogalessen te verzorgen op een prachtige plek, ver weg van de bewoonde wereld, was het onmogelijk mijn smartphone op te laden. Er waren zandkorrels in de oplaadpoort terecht gekomen. Eerst kwam er een soort gevoel van paniek over me heen. Wat nu? Ik wist dat ik binnen niet al te lange tijd niet meer bereikbaar zou zijn. Het laatste berichtje was naar mijn man om te laten weten dat mijn telefoon reddeloos verloren en bijna leeg was. Il kon hem nog net het nummer van de kite-en surfleraar appen; een gezamenlijke vriend die daar op het strand aan het werk was en wel een werkende telefoon had. Mocht er echt iets aan de hand zijn dan was ik in ieder geval via hem bereikbaar. Toen die boodschap over was gekomen kwam er een gevoel van rust over me, ook nadat mijn smartphone echt op zwart ging. Het was overmacht en het enige wat ik kon doen was me er aan overgeven.

Dit moet anders

Bizar toch dat je die momenten waarop je geen telefoon bij je had of dat ie stuk was je zo goed kan herinneren? Mijn smartphone gaat nooit mee de slaapkamer in; de laptop staat het grootste gedeelte van het weekend uit en toch realiseerde ik me dat er meer moest veranderen. Er waren verschillende aanleidingen:

  • Een whatsapp berichtje zondagavond laat met een onnodige vraag over het online reserveringssysteem van mijn studio. De vraag heb ik maandagochtend, toen ik weer aan het werk was, beantwoord. Maar intussen had ik de vraag al wel zien oplichten die zondagavond en in gedachten al meerdere keren beantwoord.
  • De zoveelste keer dat ik mezelf terug vond; kansloos scrollend door filmpjes van puppy’s, de nieuwe herfstcollectie of vakantiefoto’s van iemand die ik niet ken. Terwijl ik eigenlijk iets anders aan het zoeken was; de openingstijden van een restaurant, een adres of wat dan ook. Want wat het was dat wist ik inmiddels niet meer. Super irritant.
  • Op een prachtige locatie in het bos vertelt Charlotte Labee tijdens een Masterclass over de negatieve impact van technologie op ons brein. Als Charlotte pleit voor een digitale detox van meerdere dagen hoor ik alle bezwaren van de andere aanwezige dames. Het zijn de argumenten en bezwaren die stiekem ook door mijn hoofd schieten terwijl ik diep van binnen weet dat het allenaal onzin is. Het is het verslaafde stemmetje wat van zich laat horen.

Dopamine

Elke keer als je iets doet wat volgens je hersenen een beloning verdient wordt er dopamine aangemaakt. Het is een stofje dat ons een tevreden gevoel geeft. Dit gebeurt bijvoorbeeld als je fijne seks hebt; chocolade eet, lekker getraind hebt maar ook als je je telefoon checkt. En omdat dopamine een fijn gevoel geeft blijf je het gedrag herhalen. Fijn als het gaat om sporten, maar niet zo fijn als het gaat om technologie zoals je smartphone. Ongemerkt pak je steeds vaker gedachteloos dat ding op, om socials te checken; een nieuwssite te bekijken of wat het ook is wat je ermee doet. En zo sta je continue ‘aan’; komen er steeds meer prikkels binnen wat stress is voor ons lijf en brein.

Het besluit

Dus….. ik was er klaar mee. Ik wil niet op de gekste tijden werkgerelateerde vragen zien, ook geen grappige filmpjes, restaurant tips; vragen over yogalessen of trainingen. Het voelt alsof letterlijk iedereen via die schermpjes zo mijn woonkamer in kan stappen om ongevraagd naast me op de bank te komen zitten. En ik vind veel berichtjes, filmpjes, verhalen en tips leuk en zeker de moeite waard. En ik beantwoord graag vragen. Maar dan wel op een tijdstip dat het mij uitkomt. Maar hoe kon ik dat het beste doen?? En toen bedacht ik me iets….

Intermittent Lifestyle

Hoe had ik dit al die tijd over het hoofd kunnen zien? Terwijl het zo duidelijk en voor de hand liggend is. Hoe kan dit nu pas tot me doordringen? In mijn boeken, blogs en presentaties vertel ik over ‘natural living’ en waarom het zo belangrijk is om een ‘Intermittent Lifestyle’ te leiden. Koude training, krachttraining, ademwerk, slaap, Intermittent Fasting……. Over deze laatste methode schreef ik zelfs een volledig boek. Het idee daarachter is dat je lichaam geregeld een pauze nodig heeft. Ons lichaam is niet ingesteld op het continue verwerken van voeding. Het is onnatuurlijk om het grootste gedeelte van de dag voeding tot ons te nemen. Juist als we niet eten, en aan het vasten zijn, komt het lichaam toe aan herstel- en reparatie werkzaamheden. Dat ik dit niet eerder zag!!!! Het is zo overduidelijk. Ons brein is ook niet ingesteld op een continue stroom van berichten, informatie, beelden en prikkels en doet het daar niet goed op.

Tijd voor actie

Ik besluit om vaste tijden in te gaan stellen waarop al mijn schermen uit gaan. Afgelopen maandag was de eerste dag van mijn ‘Intermittent Technology Fasting’ experiment. Sinds die dag gaat stipt 19.00 alles automatisch op ‘niet storen’. De laptop klap ik dicht en mijn smartphone leg ik ver weg, uit het zicht, zodat hij (net als ik) rustig kan opladen voor de volgende (werk)dag. De ‘niet-storen’ functie staat ingesteld tot 7.00 in de ochtend. Tussen 19.00-7.00 komen er geen notificaties of berichten meer binnen. Ik kijk er ook niet meer op; ook niet om nog even snel iets te googelen ; dat komt de dag erna wel weer. (En geloof me; de dingen waarvan je denkt dat je ze echt even op moet zoeken blijken helemaal geen haast te hebben) Voor nu dus een dagelijkse ‘vastenperiode’ van 12 uur. Alleen mijn naaste familieleden kunnen nog door de ‘niet-storen’ functie heenkomen mocht er nood zijn. Voor wie nog niet bekend is met deze functie; een echte aanrader! Alles is in te stellen naar jouw behoeftes en wensen. Ook fijn als je bijvoorbeeld ongestoord uit eten wil maar wel bereikbaar moet zijn voor je kinderen.

Hoe voelt dat nou?

inmiddels dus alweer bijna een week bezig en het bevalt goed!! Heel goed. Het geeft vooral veel rust en een gevoel van meer tijd en ruimte. Afgelopen week was ik een keer heel vroeg wakker en ben ik na mijn yoga practice nog in een boek gaan lezen en in mijn dagboek gaan schrijven. Terwijl ik voorheen op zulke momenten mijn slaapscores op mijn telefoon zou checken om vervolgens te blijven hangen op het wereldwijde web. Nu voelde die extra tijd vele malen beter besteed. En niet alleen beter besteed; de tijd leek ook langzamer te gaan. Ik besef dat 12 uur vasten per dag een goede start is. Maar net als met Intermittent Fasting wil ik het langzaam verder afbouwen; mijn ‘digital window’ steeds kleiner maken en uiteindelijk ook schermvrije dagen en weekends instellen. Stapje voor stapje….

Wie van jullie plant al bewust schermvrije tijd in? En als je dat doet hoe doe je dat dan?? Ik hoor graag jullie ervaringen en eventuele tips! Mocht je na het lezen van dit blog ook willen starten met Intermittent Screen Fasting ; laat het me weten! Dan kunnen we samen deze challenge aan gaan.

Onze taxichauffeur uit Montenegro

1 reactie

En zo sta je, na een heerlijke gezinsvakantie, ‘opeens’ weer op Rotterdam AirPort met zijn allen. Iets gebruinder dan bij vertrek en mooie herinneringen rijker. Alleen nog een taxi vinden die ons naar huis kan brengen…….

Met de taxi naar huis

Onze koffers waren al gedeeltelijk ingeladen bij de voorste taxi van de standplaats toen bleek dat niet alles erin zou passen. Een andere taxichauffeur, met grotere achterbak, werd erbij geroepen, alle koffers overgeheveld en zo vertrokken we alsnog van Rotterdam naar Wilnis met onze ‘nieuwe’ taxichauffeur. Hij vroeg beleefd naar onze vakantie, waar we vandaan kwamen, hoe het geweest was. De gebruikelijke small talk tussen een chauffeur en zijn passagiers. Tot het gesprek op zijn beroep kwam, zijn achtergrond (zijn ouders bleken eigenaar van een restaurant in Montenegro) en hoe hij ooit in Rotterdam beland was. De rest van de rit zat ik ademloos op het puntje van de achterbank.

Levensverhaal

Eenmaal thuis, toen we weer uit de taxi stapten, vroeg mijn oudste beduusd: “heeft deze man nou net zijn hele levensverhaal aan ons verteld?” En inderdaad ; wat we te horen kregen onderweg van Rotterdam naar Wilnis, was een beknopte versie van zijn levensverhaal. En wat voor één…… Dit avontuur zou makkelijk verfilmd of in boekvorm uitgebracht kunnen worden en maakte diepe indruk op ons.

Als 15-jarige (…..) jongen kwam deze , nu bijna 40- jarige man uit voormalig Joegoslavië, via een omweg terecht in ons land. Helemaal alleen, zonder enig bezit en met alleen wat kleingeld op zak. Na twee nachten buiten op een bankje werd hij opgemerkt door twee agenten. Er volgden jaren van obstakels, uitdagingen, procedures en struggles. Niet dat hij het op die manier vertelde. Het hele verhaal, inclusief alle gekmakende tegenwerkingen van ons bureaucratisch systeem, werd op een positieve en trotse manier verteld. Wij konden alleen maar vol bewondering luisteren, zo nu en dan een vraag stellend. Van een dakloze tiener die de taal niet spreekt, zonder verblijfsvergunning, zonder papieren, zonder vrienden of familie had deze energieke man een heel leven opgebouwd in Nederland. Met een huis, een eigen taxi, vrienden en een identiteitsbewijs die hij ons trots liet zien.

De beste goulash

Dankbaar voor alles wat hij hier in Nederland had weten op te bouwen was hij nu plannen aan het maken om terug te keren naar zijn geboorteland. Terug naar zijn ouders en de heerlijke (hij noemde het de beste ter wereld) goulash van zijn moeder. Want, zo vertelde hij ons, het is fijn om mooie schoenen, een huis en een grote auto te kunnen kopen. Maar we hebben niet veel nodig om gelukkig te zijn. Als we maar te eten hebben en samen kunnen zijn met vrienden en familie.

Samenzijn

Deze taxirit zal ik nooit meer vergeten. Het verhaal van deze man maakte diepe indruk op me en vervulde me met respect en dankbaarheid. Tegelijkertijd besefte ik wat vakanties zo waardevol maakt. Het samen kunnen zijn met familie, vrienden en geliefden. Volledige aandacht voor elkaar; samen lachen, samen eten, mooie gesprekken en simpelweg tijd met elkaar doorbrengen. Bij het uitstappen besloot hij zijn verhaal met een laatste advies aan mijn jongste dochter: je ouders zijn je beste vrienden in dit leven. Luister altijd goed naar ze want zij hebben altijd het beste met je voor.

Het Roseto effect

In mijn boek ‘Fit Fab 40’ vertel ik over het Roseto effect; de positieve impact die samenzijn met anderen en onderdeel uitmaken van een hechte gemeenschap heeft op onze gezondheid. Zelfs zodanig dat het de negatieve effecten van andere ongezonde gewoontes teniet kan doen. Wat onze taxichauffeur een nadeel vond aan Nederland was dat hij, als hij met een vriend wilde afspreken, dit nooit spontaan kon. “Er wordt eerst in de agenda gekeken om vervolgens een afspraak in te plannen.”. Dat was in zijn geboorteland wel anders. En ik besefte inderdaad hoe fijn ik dat altijd op vakanties vind; je bent ‘gewoon’ samen met elkaar en hoeft niet je agenda’s te trekken om met elkaar te kunnen eten. Je leeft meer bij de dag. Toch eens kijken hoe we die vakantie vibe nog wat meer kunnen integreren in het dagelijks leven hier in Nederland.

Hoe adem je emoties kunnen beïnvloeden

Een reactie plaatsen

Afgelopen week kreeg ik officieel te horen dat ik geslaagd ben voor mijn opleiding aan de WHM Academy. Ik ben trots dat ik mij vanaf nu gecertificeerd instructeur in de Wim Hof Methode mag noemen. De methode speelt al sinds 2014 een rol in mijn leven. Sommige periodes meer op de achtergrond maar nu al geruime tijd als een vast onderdeel van mijn dagelijks leven duidelijk aanwezig op de voorgrond. Uiteraard zal ik vanaf nu workshops in deze methode gaan organiseren. Daarnaast ben ik ontzettend blij en bevoorrecht dat er al geruime tijd een ervaren Instructeur in deze methode lessen en workshops geeft in mijn studio.

De dynamiek en energie van een groep

Ook afgelopen week gaf mijn collega Rein Sarink een les in de ademtechniek volgens de Wim Hof methode. Voor mij heerlijk om mee te kunnen doen, geleid te worden en de energie te voelen van het ademen in groepsvorm. Dit is namelijk vele malen krachtiger dan wanneer je de oefeningen thuis doet in je eentje (zoals ik meerdere ochtenden in de week doe) Tijdens mijn opleidingsweek in Polen waren er meerdere instructeurs in opleiding die nog nooit in een groep deze techniek hadden beoefend. Op de heenweg in de bus van het vliegveld van Praag naar ons hotel in Polen sprak ik met meerdere hierover. Ik vertelde ze hoe anders en krachtiger de ademtechniek voelt wanneer je deze met elkaar beoefent. En inderdaad; tijdens de dagelijkse ademsessies kwamen er veel emoties los. Huilen, lachen, verstilling; van alles kwam er voorbij. Een indrukwekkende gebeurtenis voor ons allemaal.

Voor je begint

Voordat er gestart wordt met de ademtechniek leggen we, als instructeur, altijd uit wat je kunt verwachten. Het is namelijk normaal om licht in je hoofd te worden of tintelingen in handen of voeten te voelen. Zelf vind ik dat altijd een heerlijk gevoel en Wim Hof noemt dit “high on your own supply”. Maar als je niet weet dat het erbij hoort en normaal is kun je daar misschien van schrikken of denken dat het niet goed is. Hetzelfde geldt voor de emoties die los kunnen komen. Juist mensen die hun emotie als eerste onderdrukken voelen hun emoties weer door deze technieken. Je ademt diep en kan daardoor diep gaan. Het zorgt ervoor dat je weer in contact komt met je gevoelens. Dat is één van de mooie kanten ervan.

Emoties

Het is belangrijk om emoties los te laten. Het is oké om te voelen wat je voelt. Afgelopen week ontving ik de dag na de les een mail van een van de deelnemers. Ook zij was tijdens en na de les overmand door emoties en voelde zelfs de dag erna nog wat voor impact het ademwerk had op haar. Ze was in gesprek geraakt met iemand die dit ook zo sterk had ervaren, wilde dit graag met ons delen en ook meer weten over het hoe en waarom ervan. Dat was de directe aanleiding tot het schrijven van dit blog. We weten als instructeur dat er heftige emoties los kunnen komen en noemen dit dan ook altijd voordat we beginnen. Uiteraard ervaart niet iedereen dit als zodanig en verschilt het per individu wat er gevoeld wordt. Sommigen vinden de lichamelijke sensaties fijn of ervaren een diepe ontspanning na afloop. Op iedereen heeft het weer een ander effect en het is dus zeker niet voor iedereen zo intens. Ook ik ervaar het elke keer weer anders.

Uit je hoofd

Velen creëren een harnas en kroppen emoties op. We zijn het niet gewend om al onze gevoelens openlijk te uiten wat maakt dat we soms schrikken als dit toch los komt. Maar juist door deze wel te uiten zorgen we weer voor opening vanuit ons hart zodat we onszelf kunnen zijn. Door het ademwerk kom je in een staat van bewustzijn waarin het denken onderdrukt wordt en het voelen naar de voorgrond komt. Je komt in een staat van bewustzijn waarin emoties veel makkelijker omhoog komen. Waarom dit als vreemd of spannend ervaren wordt komt doordat ons ego continu controle wil houden over alles. En dat verdwijnt naar de achtergrond tijdens de Wim Hof ademhaling. Het voelt alsof je even buiten je fysieke lichaam en denken bent. Als jij iemand bent die graag controle wil hebben en niet los durft te laten dan kan dat spannend zijn.

Andere staat van bewustzijn

Door de ademoefeningen kom je letterlijk in een andere staat van bewustzijn. Het brengt je brein dat continue geprikkeld wordt, je ‘monkey mind’ dat heen een weer springt, tot rust waardoor het een kalmerend effect heeft en je in een meditatieve staat komt. Er zijn inmiddels vele wetenschappelijke onderzoeken naar deze methode uitgevoerd. In de Michigan Study uit 2018 is een scan gemaakt van het brein van Wim Hof. Daaruit bleek dat gedeeltes in zijn brein die te maken hebben met zelfreflectie, interne focus en het zijn in het ‘hier en nu’ significant meer activiteit lieten zien tijdens het beoefenen van de ademtechniek. De WHM techniek brengt ons weer meer in contact met ons lichaam en onze gevoelens en emoties. Het brengt je dichter bij jezelf

Workshops

Wil jij ervaren wat de Wim Hof Methode voor jou kan betekenen? Zondag 27 maart 10.00-11.15 geef ik een WIm Hof Method Breathing class . Tevens geeft Rein Sarink elke eerste woensdag van de maand 20.30-21.30 een WHM Breathing class bij Optimal Health Studio. Woensdag 6 april is de eerstvolgende. Aanmelden kan via nanneke@optimalhealth.nl

Waarom het zo moeilijk is gewoontes blijvend te veranderen

Een reactie plaatsen

Een van de belangrijkste redenen waarom mensen weer stoppen met nieuwe gezonde gewoontes is het uitblijven van snel, tastbaar, resultaat. We leven in een maatschappij waar veel maakbaar is en alles snel, sneller , snelst gaat. Eén druk op de knop en we bestellen iets wat tot onze voordeur, of zelfs tot in de keuken, gebracht wordt. Waar onze voorouders veel moeite moesten doen om in hun eerste levensbehoeftes, zoals water en voedsel, te kunnen voorzien zijn wij gewend dat alles altijd beschikbaar is. Als ons bestelde pakketje er een dag langer over doet, vragen we ons af of het nog wel komt. Ligt een gewenst product in de supermarkt niet in het schap zijn we op zijn minst verbaasd.

Vaak zie ik dat ongeduld ook bij mensen die bepaalde doelen zoals vetverlies hebben gesteld. We willen een kledingmaat kleiner; strakkere billen of van die lovehandles af. Vol enthousiasme wordt er gestart met voeding en training. Maar dan…….zie je een week of een maand later nog geen verschil. Het grootste gedeelte van de mensen die starten met goede voornemens stoppen weer met hun nieuwe gewoontes omdat ze geen tastbaar resultaat zien. “Het heeft toch geen zin”, of “ik merk niks” wordt er gedacht of gezegd en men valt weer terug in oude patronen.

Laatst luisterde ik naar een podcast van Rich Roll waar James Clear, schrijver van het boek ‘Atomic Habits’ te gast was. Zijn boek over elementaire gewoontes is een absolute aanrader. Hij legt het als volgt, heel treffend, uit:

“Stel je voor dat er een ijsklontje op tafel ligt. De kamer is koud en je kunt je adem zien. Het is nu min 7 graden binnen. Heel langzaam warmt de kamer op: -6, -5, -4 -. Het ijsklontje ligt nog steeds op tafel- -3, -2, -1 -Nog steeds gebeurt en niets. Dan wordt het 0 graden. Het ijs begint te smelten. Slechts 1 graad meer, de temperatuur verandert in dezelfde mate als de keren ervoor, maar toch vind er een grote verandering plaats.

Klagen over het feit dat je nog geen succes hebt bereikt hoewel je hard hebt gewerkt, is te vergelijken met klagen over een ijsblokje dat niet wil smelten als je het verwarmt van -7 naar -1. Je werk was niet vergeefs; het wordt gewoon opgeslagen. Alle actie vindt plaats bij 0 graden.”

Als we succes bij anderen zien, zien we vaak alleen het uiteindelijke resultaat en een grote verandering maar niet alles wat eraan vooraf ging. In Augustus 2019 startte ik met het veranderen van mijn eet-, leef-, train-en slaappatroon. In augustus 2020 was ik 7,3 kg vetmassa verloren en had ik 3,4 kg meer spiermassa dan het jaar ervoor. In november 2020 was mijn vetmassa met nog eens 1,7 kg gedaald en mijn spiermassa verder gestegen met 1,2 kg. En inmiddels zijn de cijfers nog verder veranderd sinds die eerste meting. Wanneer je nu een ‘voor’- en ‘na’-foto ziet of naar de cijfers kijkt zijn de resultaten groot. Maar die veranderingen en resultaten zijn het gevolg van de nieuwe gewoontes die ik dag in, dag uit; week in, week uit me eigen heb gemaakt. In augustus 2020, een jaar na mijn start, heb ik een rekensom gemaakt. Het gewicht dat ik per week was kwijtgeraakt was 94 gram per week. Nog geen eens één ons……. Dat LIJKT op het moment zelf geen verschil; zou zomaar de reden kunnen zijn waarom iemand opgeeft. Maar onthoudt: alle grote dingen beginnen klein. Ook als er aan de oppervlakte niet veel te zien is; kan er onder die oppervlakte zoveel gebeuren waarvan pas veel later de echte waarde duidelijk wordt.

Hoe je kunt worden wie je wil

Een reactie plaatsen

Een paar maanden geleden was ik bij mijn vaste tatoeëerder in Amsterdam om mijn sleeve bij te laten werken. Aangezien je per sessie meerdere uren in elkaars nabijheid bent, en deze man het hart op de tong heeft, weten we inmiddels aardig wat over elkaars privéleven. Dit keer vertelde hij me hoe hij het roer had omgegooid nadat hij zich steeds minder fit was gaan voelen. Hij had overgewicht, rugklachten en steeds minder energie. Sinds een paar maanden maakte hij andere keuzes en had hij nieuwe gewoontes aangenomen. En dat was te zien! Een andere man zat voor me; slanker, fitter en energieker. Uiteraard was ik nieuwsgierig wat hij anders was gaan doen.

Oude gewoontes inwisselen voor nieuwe

Enthousiast vertelde hij hoe hij smoothies maakte; gestart was met mediteren; meer gaan sporten, etc. Alles stapje voor stapje; in een rustig tempo. En omdat hij het leuk vond en zich steeds beter was gaan voelen was het ook geen opgave. Hij genoot van het proces, het gevoel van het terugwinnen van zijn energie en wilde nooit meer terug naar die oude situatie. Ook vertelde hij dat hij gestopt was met alcohol drinken. Na dat (te) vaak en (te) veel gedaan te hebben was hij klaar met de katers en het verwoestende effect dat al die flessen met sterke drank op zijn lichaam, geest en creativiteit hadden.

Identiteitsverandering

Dit klinkt velen waarschijnlijk als muziek in de oren. Breken met slechte gewoontes en nieuwe, goede gewoontes creëeren. Maar waarom is dat voor velen dan zo moeilijk? Waarom is het zo moeilijk om voor langer dan een paar dagen nieuwe, goede gewoontes vol te houden, zelf als we het heel graag willen en we ons in het begin heel erg gemotiveerd voelen? Wat is het geheim van Izhar, mijn tatoeëerder??

Het veranderen van onze gewoontes is om meerdere redenen moeilijk. Eén daarvan is dat we ons meestal als eerste richten op wat we willen bereiken. Maar om resultaten te boeken kun je je het beste richten op wie je wilt worden. Het geheim van Izhar zat hem in identiteitsgerichte gewoontes. ,,Weet je”, vertelde hij mij ,,Wanneer ik op een feestje ben en iemand biedt me een glas whiskey of bier aan, dan zeg ik: ‘Nee bedankt, ik drink niet’. Als ik namelijk ga zeggen dat ik gestopt ben of aan het stoppen ben klinkt het nog steeds alsof ik iemand ben die drinkt. Door te zeggen dat ik niet drink is het duidelijk; niet alleen voor anderen maar ook voor mezelf”

Verander wie je bent door te veranderen wat je doet.

En dat is de sleutel! Het drinken was een onderdeel van zijn vroegere leven, maar niet meer van het huidige. Hij ziet zichzelf niet langer meer als iemand die drinkt. De meeste mensen denken aan de resultaten die ze willen halen (zoals slank, gespierd, fit zijn) zonder na te denken over hoe ze naar zichzelf kijken. Achter elke handeling zit een overtuiging. Je wilt dat je nieuwe gewoontes onderdeel zijn van je identiteit.  Echte gedragsverandering is identiteitsverandering.  Besluit wie je wilt zijn en neem dan de identiteit en  gewoontes aan van jouw toekomstige zelf. De eerste stap naar blijvende verandering draait niet om hoe en wat, maar om wie. Wie wil jij zijn? Je nieuwe gewoontes gaan je helpen die persoon te worden.

Leef het leven van de persoon die je wilt zijn en je wordt het.

De belangrijkste gewoonte waar je mee wil breken…..

Een reactie plaatsen

Is de gewoonte jezelf te zijn!

Wanneer je daadwerkelijk je leven wil veranderen begint alles bij het veranderen van hoe je denkt.

We zitten nu halverwege de maand januari en veel goede voornemens zijn al gesneuveld. In eerdere blogs vertelde ik al dat wanneer je je doelen wilt bereiken het belangrijk is om nieuwe gewoontes te creëren. Maar dit is vaak lastiger dan het klinkt. Over veel dingen denken we niet meer bewust na hoe we ze doen; het zijn gewoontes geworden. Niet alleen wat we doen en hoe we ze doen maar vooral hoe we over onszelf denken.

Om te worden wie je wil worden moet je het leven leiden van de persoon die je wil worden. En ook zo over jezelf gaan denken! En daar ligt de grootste uitdaging. Gewoontegedrag zit ons vaak in de weg bij langdurige gedragsverandering. De enige persoon die jouw succes in de weg staat ben je dan ook zelf! Alhoewel we wel denken dat we rationele wezens zijn; we zijn ons van de meesten dingen die we denken, doen en voelen helemaal niet bewust en leven voornamelijk uit gewenning.

We weten vaak wel wat de stappen zijn die we moeten nemen maar worden tegengehouden in onze eigen beperkende overtuigingen.

“Dat werkt voor mij niet”

Hoor jij jezelf dat wel eens zeggen? Ik hoor die zin heel vaak voorbij komen als ik met mensen praat over hun doelen en het veranderen van gedrag. Jarenlang bepaalde dingen over jezelf denken en ze ook zo voelen leidt er uiteindelijk toe dat het waarheid wordt. Gedachten en gevoelens worden één. 

We zeggen bijvoorbeeld: “Ik ben bang aangelegd”, “ik ben onzeker”, “ik treed niet graag op de voorgrond”, “ik leer niet makkelijk”, “ik ben ongeduldig”, etc. Deze ideeën hebben we meestal al jaren en voeren vaak terug op dingen die in onze jeugd gebeurd zijn. Soms hebben we ze onszelf wijs gemaakt; vaak ook anderen.  Tegen de tijd dat we 30 zijn is onze identiteit en persoonlijkheid al volledig gevormd door alles wat er die voorgaande jaren gebeurd of tegen ons gezegd is. We worden gevormd door onderbewuste programma’s die automatisme zijn geworden. En dit zijn dingen als je tanden poetsen, fietsen, etc. Maar ook: klagen, niet in jezelf geloven, teveel eten bij bepaalde emoties of stress, een laag zelfbeeld hebben, etc

Je kunt wel gelukkig, gezond en tevreden willen zijn, maar alle voorgaande jaren hebben je lichaam al op een bepaalde manier geconditioneerd. En als je vertrouwde gedachten en gevoelens blijft koesteren dan blijf je altijd dezelfde realiteit creëren. Wanneer je je leven, je gewoontes en jezelf wil veranderen begint het allemaal bij het veranderen van je eigen denken.  Veranderen is groter denken dan hoe we ons voelen en anders handelen dan wat voor jou vertrouwd en een onbewuste gewoonte is geworden.

Daarom is veranderen ook zo moeilijk. Het lijkt vaak of we niet anders kunnen denken of doen dan hoe we altijd doen. Soms koesteren we bepaalde gedachten en gevoelens al jarenlang; hebben we ze jarenlang herhaald totdat het voelt alsof je nu eenmaal zo bent.

De belangrijkste gewoonte waarmee je dus moet breken om je gedrag te veranderen is de gewoonte jezelf te zijn.